O til diacrítico
O outro día preguntáronme se o til diacrítico se colocou ao chou polos normativistas do galego. Para aclarar o termo, ese til é o que levan as palabras que, seguindo a regra xeral da acentuación, non deberían ter til, para que non haxa confusión con outras palabras que se escriben igual. Estas palabras de escrita idéntica adoitan ter unha pronuncia distinta. A vogal tónica nuns casos é aberta e noutros pechada. O til adóitase poñer na palabra cuxa vogal tónica é aberta. Así ocorre nos casos de póla (da árbore) e pola (por+a ou galiña); fóra (adverbio) e fora (verbo), pega (paxaro) e péga (pexa ou do verbo pegar) ou vén (presente do verbo vir) e ven (presente de ver e imperativo de vir).
Dúbidas do galego 
Acento diacrítico, non til diacrítico.