Finca

Esta palabra é un castelanismo. Mais non só. É unha desas palabras mal empregadas tamén polos castelán falantes de Galicia.

Finca significa, segundo a RAE, propiedade inmoble rústica ou urbana, é dicir, é un termo especializado da linguaxe xurídica. Mais curiosamente, úsase moito, mercé á xeneralización da linguaxe inmobiliaria, e case sempre mal.

Como este non é un blog de dúbidas do castelán, non inciderei máis no tema, só debo engadir, para facilitar a substitución por termos galegos, que finca en castelán non diferencia se esa propiedade está construída, en ruínas ou sementada de patacas.

Por iso as recomendacións que nalgúns dicionarios aparecen son incorrectas. Non podemos traducir finca por leira nin por terreo nin por soar. Logo veremos por que.

A palabra substituta perfecta para finca é predio, que, segundo a RAG, significa propiedade inmoble, exactamente o mesmo que a palabra castelá. “El alcalde de Barbadás es propietario, a través de sociedades pantalla, de más de 50 fincas en su ayuntamiento”. “O alcalde de Barbadás é propietario, a través de sociedades pantalla, de máis de 50 predios no seu concello”.

Un terreo só pode empregarse se a tal propiedade inmoble non ten ningunha estrutura construída. Terreo é un termo xeneralista, que tanto define unha carballeda coma un cascalleiro.

Se o terreo tivo en tempos algunha construción (hoxe en día arruinada) ou pode ser edificable, podemos empregar a palabra soar. Dicir soar edificable é unha redundancia. O que define a esencia do soar é, xustamente, esa condición construtiva.

A leira define un terreo dedicado á agricultura. Entre o amplísimo campo semántico do agro é dos termos máis xerais mais aínda así non podemos falar de leiras edificables, agás que no momento de así chamalas teñan un cultivo de vide ou de millo agardando a escavadora para lle dar paso a un edificio de nove andares.